Wie dwepen er zoal met Edgar Allan Poe? Waar komt hun liefde voor zijn werk vandaan? En van welk verhaal of gedicht klopt hun hart het snelst? In de geheel nieuwe serie ‘Het rendez-vous’ worden vijf terugkerende vragen gesteld aan een Poe-fan. In deze zesde aflevering is het woord aan Patty van Delft.

Patty van Delft (1981) is geboren en getogen in Den Haag. Na jarenlang voor de klas gestaan te hebben, is zij nu fulltime schrijfster. Sinds jonge leeftijd verslindt zij al boeken en schrijft korte verhalen en gedichten. Vanaf 2013 is zij een gepassioneerde blogger en publiceert zij haar gedichten onder de naam Just Patty op het web. Inmiddels heeft zij in eigen beheer ook twee gedichtenbundels gepubliceerd via CreateSpace: My Wings en My Whisperings. Naast duistere poëzie heeft vooral het lezen en schrijven van fantasy haar passie, want wat is er nu mooier dan even te ontsnappen aan de werkelijkheid en jezelf te verliezen in een wereld met magie, helden en draken? Inmiddels is haar Fantasy trilogie Drägan Duma compleet en uitgegeven via Celtica Publishing. In oktober 2014 is haar debuut Drägan Duma – Zij Die Hoort bekroond met de derde plaats in de Hebban Fantasy Awards.

“The Raven heeft een speciaal plekje in mijn hart.”

Hoe ben je voor het eerst in aanraking gekomen met Edgar Allan Poe?

“Vanaf dat ik een jaar of veertien was, schreef ik al vrij duistere poëzie, maar het duurde tot 2013 dat ik mijn gedichten op internet durfde te delen. Via de bloggerswereld kwam ik in contact met andere schrijvers en een van hen wees me op de werken van Poe omdat hij dacht dat ik die wel interessant zou vinden. En hij had gelijk! Vanaf die tijd lees ik alles wat ik te pakken kan krijgen, maar ik hou het meest van zijn gedichten. De onderwerpen, het ritme, de woordkeus, ik vind het geweldig! Inmiddels heb ik Edgar Allan Poe, Complete Tales and Poems aangeschaft waar ik regelmatig stukken uit lees.”

Wat vind je het meest fascinerend aan hem?

“Zijn manier van schrijven is iets bijzonders. Niet alleen in de tijd waarin Poe leefde, maar ook nu heeft hij nog dat unieke. Ik denk dat je een zeer bijzondere geest moet hebben om zulk werk te kunnen leveren. Maar ook de manier waarop hij aan zijn einde is gekomen spreekt enorm tot de verbeelding. Wat is er nou precies gebeurd? Er zijn zo veel theorieën over! Bijzonder interessant en tragisch allemaal.”

Welk van zijn verhalen of gedichten is volgens jou het beste en waarom?

“‘The Raven’ heeft een speciaal plekje in mijn hart. Niet alleen omdat dit het eerste gedicht is dat ik ooit van hem las, maar ook omdat het zo ontzettend goed in elkaar zit. Het spreekt echt tot de verbeelding en inspireert me. Verder ben ik dol op ‘The Lake’. Op het eerste gezicht een wat eenvoudig gedicht vergeleken met vele andere, maar er zit veel diepgang in. Soms kan het heel mooi zijn om met weinig woorden en een simpelere constructie emoties of een verhaal over te brengen. Hier heb ik meer respect voor dan iemand die zich te buiten gaat aan ingewikkeldheden om zo de lezer van zijn of haar kunnen te overtuigen. Maar eigenlijk bevatten al zijn gedichten en veel van zijn verhalen wel een passage of zelfs maar een zin waar ik dol op ben. Mijn favorieten zijn bijvoorbeeld: “We loved with a love that was more than love” (Annabel Lee) en “There are chords in the hearts of the most reckless which cannot be touched without emotion” (Masque of the Red Death) en “And so being young and dipped in folly, I fell in love with melancholy” (Romance). Die zinnen raken een gevoelige snaar omdat ze herkenbaar zijn en op een mooie manier gevoelens omschrijven.”

Met welk verhaal of gedicht heb je het minst en waarom?

“Een lastige vraag, in elk van Poe’s verhalen of gedichten zit wel iets dat mij aanspreekt. Ik heb wel minder met de wat langere verhalen die hij geschreven heeft, die boeien me gewoon het minst.”

Stel je was Poe in zijn tijd tegengekomen. Welke vraag zou je hem als eerste hebben gesteld, of welk onderwerp zou je als eerste bij hem hebben aangesneden?

“Heel eerlijk gezegd betwijfel ik of ik hem had durven aanspreken, hahaha! Maar mocht ik moedig genoeg zijn geweest dan had ik hem waarschijnlijk gevraagd waarom hij schreef zoals hij schreef; duister en met een haat-liefdeverhouding met de dood. Bij iedereen die ik ken die duister schrijft zit er een verhaal achter en die verhalen vind ik fascinerend.”