Wie dwepen er zoal met Edgar Allan Poe? Waar komt hun liefde voor zijn werk vandaan? En van welk verhaal of gedicht klopt hun hart het snelst? In de geheel nieuwe serie ‘Het rendez-vous’ worden vijf terugkerende vragen gesteld aan een Poe-fan. In deze vijfde aflevering is het woord aan Koos Verkaik.

Verkaik is schrijver van ruim zestig boeken, van fantasyromans tot kinderboeken. Schreef stapels schriften vol vanaf zijn zevende jaar, was op zijn zestiende de jongste schrijver van scenario’s voor stripverhalen in Europa, publiceerde zijn eerste roman toen hij achttien was. Schrijft momenteel voornamelijk voor de Amerikaanse markt. Outer Banks Publishing Group USA brengt twee van zijn kinderboekenseries uit: Saladin the Wonder Horse en het omvangrijke Alex and the Wolpertinger. Al zijn romans zijn gecontracteerd door Righter’s Mill Press, USA; Righter’s Mill is onderdeel van Three Corners Entertainment die de boeken van Koos Verkaik onder contract heeft voor filmprojecten. In mei/juni komt het boek HIM, After the UFO Crash uit, kort daarna Dance of The Jester. Koos werkt aan nieuwe delen van Alex and the Wolpertinger en aan nieuwe romans.

“Poe is en blijft een onaantastbaar fenomeen.”

Hoe ben je voor het eerst in aanraking gekomen met Edgar Allan Poe?

“Al heel vroeg begon ik met het verzamelen van sciencefictionpockets. De uitgebreide series van Meulenhoff, Het Spectrum en Bruna. Ik ontdekte ook de serie Meesters der fantastische vertelkunst van Meulenhoff. De bundel van Algernon Blackwood vond ik indrukwekkend en ik las de werken van E.T.A. Hoffmann, Ambrose Bierce en anderen. En dan was er De zwarte kat, de bundel van Edgar Allan Poe. Het eerste verhaal was meteen fantastisch; het overbekende ‘De val van het huis Usher’. Later kocht ik Dertig beroemde verhalen van Poe, een hardcover, uitgegeven door Veen. Het is een van mijn dierbaarste boeken.”

Wat vind je het meest fascinerend aan hem?

“Edgar Allan Poe pakt je beet en sleept je mee, door zijn verhalen heen, hij laat je niet meer los en maakt je bang als hij je steeds dieper in zijn fantasiewereld laat wegzinken. Poe werd geboren in 1809 en overleed in 1849 – nu, in onze tijd, is zijn werk niet alleen nog goed leesbaar, het is nog altijd van het allerhoogste niveau. Poe is een grootmeester. Zijn leven werd getekend door tegenslagen, drank en drugs. Zonder die negatieve omstandigheden zou hij nooit dit werk hebben geschreven. Zijn verhalen zijn gecreëerd in omstandigheden waarin je zelf liever niet zou verkeren. Ik heb zelf van dichtbij collega-schrijvers meegemaakt die enorme hoeveelheden alcohol dronken en toch in staat waren fascinerend werk af te leveren.”

Welk van zijn verhalen of gedichten is volgens jou het beste en waarom?

“Er is voor mij geen echt favoriet verhaal. Ik heb een persoonlijke ervaring met een boek van Poe verwerkt in mijn boek HIM, After the UFO Crash, dat nu uitkomt bij Righter’s Mill Press en al eerder werd uitgegeven door Sarah Book Publishing in Texas. In mijn boek speelt synchroniciteit een grote rol. Synchroniciteit is een begrip dat werd ingevoerd door psycholoog Carl G. Jung en gaat over toeval met een speciale betekenis, over verschillende ervaringen die los van elkaar lijken te staan en toch verbindingen vormen. Wat gebeurde er? Ik kreeg tijdens een vakantie De fantastische reis van Arthur Gordon Pym te pakken en was teleurgesteld dat het verhaal zomaar eindigde – Poe had het nooit voltooid. Ik zette het op een willekeurige plek in een van mijn boekenkasten. Jaren later viel mijn oog op het boek en ik vroeg me spontaan af: “Waarom heeft niemand ooit dat boek afgemaakt?” Zonder erbij na te denken pakte ik het boek dat ernáást stond: Jules Verne. Hij leefde in de toekomst, geschreven door zijn neef M. Allotte de la Fuÿe. Ik sloeg het open, op een willekeurige bladzijde, en las… dat de grote Jules Verne het boek van de grote Poe had voltooid!” (het tweeluik Het verlaten land en De ijssfinx, red.) “Dit voorbeeld van synchroniciteit heb ik in mijn boek verwerkt en ik heb het laten afspelen in Parijs, waar een van de hoofdpersonen deze waanzinnige ervaring heeft. Ik heb beide pockets altijd naast elkaar laten staan…”

Met welk verhaal of gedicht heb je het minst en waarom?

“Er is niets van Poe wat ik als minder goed zou willen beoordelen. Hij is en blijft een onaantastbaar fenomeen. Schreef als eerste een detective en verraste iedereen met een wel héél bijzondere dader. De echte fans weten natuurlijk wel wie de moord pleegde, wie het nog niet weet moet maar eens op zoek gaan naar ‘De moorden in de Rue Morgue’, met C. Auguste Dupin in de hoofdrol… Edgar Allan Poe op zijn best in een tot dan toe door anderen nog onontdekt genre!”

Stel je was Poe in zijn tijd tegengekomen. Welke vraag zou je hem als eerste hebben gesteld, of welk onderwerp zou je als eerste bij hem hebben aangesneden?

“Al vaker is mij de vraag gesteld wie ik ooit zou willen ontmoeten, als dat mogelijk was. In twee Amerikaanse interviews gaf ik verschillende antwoorden. Ik vermeldde de laatste voorvader die ik kon opsporen, Gerrit Jacobsz Verkaik uit 1720. Die had ik graag eens willen spreken. In het andere interview noemde ik Edgar Allan Poe. Ik zou hem gevraagd hebben of hij een boek wilde signeren… Misschien zou hij nors en dronken zijn en helemaal niet willen praten. Hem observeren zou voor mij meer dan voldoende zijn. Wie weet had ik hem kunnen helpen op die fatale dag, zodat hij verder had kunnen leven! Stel je eens voor, wat hij dan na zijn veertigste nog allemaal had kunnen schrijven…”